­نشست تخصصی سه فصل کاوش در محوطه استرک جوشقان، کاشان در موزه ملی ایران برگزار شد

در کاشان؛
چشم انداز‌هایی جدید از عصر آهن

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی عصر کاشان ،به نقل از روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، نشست تخصصی با عنوان «سه فصل کاوش در محوطه استرک- جوشقان، کاشان» با همکاری مشترک گروه باستان شناسی دانشگاه کاشان، پژوهشکده باستان شناسی و موزه ملی ایران و با حضور جبرئیل نوکنده رئیس موزه ملی ایران، محسن جاوری رئیس دانشکده هنرو معماری دانشگاه کاشان و تعدادی از باستان شناسان داخلی و خارجی در موزه ملی ایران برگزار شد.
جبرئیل نوکنده رئیس موزه ملی ایران در این نشست گفت: برای موزه ملی ایران باعث افتخار است در کنار دوستانی هستیم که درباره موضوعی که بعد از پژوهش‌هایی که در کاشان در دهه سی توسط رومن گریشمن انجام شد اکنون با پژوهش‌های دکتر جاوری و دکتر حسین زاده انجام گرفته چشم انداز‌های جدیدی از عصر آهن حوزه کاشان به ما ارائه می‌دهند و ما را از دستاوردهایشان بهره مند می‌سازند.
محسن جاوری رئیس دانشگاه هنر و معماری دانشگاه کاشان نیز در این نشست توضیحات جامعی درباره روند شکل گیری، اهداف و دستاورد‌های طرح محوطه استرک-جوشقان، کاشان ارائه داد.
وی همچنین درباره فرآیند کار‌های میدانی از جمله ساماندهی محوطه و کاوش در کارگاه‌های مختلف و دستاورد‌های این طرح صحبت کرد.
یوانا شیمچک باستان شناس نیز در این نشست به توضیح درباره الگو‌های تدفین، به خاک سپاری و آتش سپاری در محوطه استرک- جوشقان، کاشان صحبت کرد.
وی به انواع شیوه‌های تدفین و نتایج مطالعات انسان شناسی جسمانی پرداخت و گفت: بارزترین ویژگی‌های محوطه دست خوردگی و تدفین‌های چندگانه به ویژه گور‌های چکمه‌ای بودند.
پرفسور آرکاریوش سولتیشیاک نیز به صحبت درخصوص نتایج آنالیز‌های عنصری نمونه‌های دندان پرداخت و گفت: نتیجه‌های به دست آمده از این آنالیز‌های عنصری این است که ساکنان محوطه استرک- جوشقان در طی اواخر عصر مفرغ و عصر آهن بومی منطقه بودند و جابجایی جمعیتی در این منطقه بیش از ده کیلومتر نبوده است.
او همچنان گزارش مقدماتی از کار‌های ژنتیکی بر روی ۸ نمونه از بقای انسانی محوطه فوق که در دانشگاه آدلاید استرالیا توسط متیو ویلیامز درحال انجام بررسی و پژوهش است ارائه داد و در این باره افزود: بررسی این پژوهش تاکنون نتایج مثبتی را در بر داشته داشته است و تا سپتامبر به نتایج مقدماتی و تحلیل در این خصوص دست خواهیم یافت.
وی اشاره کرد که شباهت‌هایی بین یک نمونه این منطقه با نمونه‌های دی ان‌ای باستانی از گنج دره کرمانشاه وجود دارد.
گاه نگاری مقایسه‌ای و تاریخ مطلق در محوطه موضوع بعدی این نشست بود که حمزه نورعلیوند در این باره صحبت کرد و گفت: در نتایج به دست آمده اینگونه به نظر می‌آید که گورستان از حدود هزار تا ۲ هزار سال پیش از میلاد مورد استفاده بوده است.
مشابه سفال‌های خاکستری که در این منطقه دیده شده است را می‌توان در محوطه‌هایی مثل قیطریه یا خوروین مثل تپه صرم و سیلک دید.
حمزه نورعلیوند در ادامه گفت:این گورستان‌ها پدیده‌هایی هستند که در عصر مفرغ از قرن ۱۷، ۱۸ و شاید تا قرن ۱۹ پیش از میلاد در منطقه مرکزیه ایران رایج بوده اند.
جواد حسین زاده نیز در این نشست درباره مدل جدیدی از تحولات هزاره دوم به ویژه نیمه‌ی اول هزاره دوم پرداخت و گفت: در پژوهش‌ها و بررسی‌های انجام شده و با توجه به تاریخ گذاری‌ها و شواهد مادی از جمله قبور، سفال‌ها و تزئیناتی، می‌توان گفت: شاید تحولات زیادی در نیمه اول هزاره دوم و در منطقه مرکزی ایران صورت گرفته است.

“”/>

“