پرافتخارترین ورزشکار کاشان، محروم ترین ورزشکار کاشان

قهرمان کاشانی گفت: در این چندسال تنها حمایت مسئولین از ما سه تایم رایگان در هفته ،که به هیئت های ورزشی دیگر می‌دهند به ما هم تعلق گرفته است.

  به گزارش پايگاه خبري تحليلي  عصر کاشان ، انسان از آغاز زندگی خود در حال تکاپو، جنب و جوش و فعالیت بوده و برای رسیدن به اهداف خود سرسختانه تلاش و همت کرده است.

رسیدن به اهداف در آدمی نیازمند علاقه، پشتکار و حمایت حامیان بوده که این سه عنصر دست در دست یکدیگر داده و موجب خلق شگفتی و افتخار می شود.

شهر کاشان در دل خود قهرمانانی جای داده است که نه تنها موجب افتخار شهر خود بلکه برای کشور عزیزمان افتخارآفرین شدند با این تفاوت که حمایت حامیان از آنان کمرنگ بوده که این موضوع خلق شگفتی و افتخار را بیش از پیش خاص و ویژه می کند.

محمد سرنجی، جوان روشندل کاشانی است که با علاقه و پشت کار خود موجب افتخار آفرینی نه تنها برای شهر خود بلکه برای کشورمان شده است در حالی که حمایت از وی کمرنگ بوده و با اتکا  به پشتکار و علاقه خود همراه با تیم گلبال کشورمان قهرمان مسابقات پاراآسیایی جاکارتا شد.

این قهرمان روشندل کاشانی همراه با تیم گلبال جمهوری اسلامی به 9 مقام قهرمانی دست پیدا کرده که به زبان آوردن این مهم ساده بوده لیکن کسب این افتخار در عمل کاری سخت و مشکل است.

محمد سرنجی عضو تیم ملی گلبال جمهوری اسلامی ایران 33  ساله، 12 سال عضو تیم ملی گلبال، اصلیت از روستای استرک کاشان، متاهل دارای 3 فرزند، کارمند دانشگاه علوم پزشکی کاشان هستند.

 چگونه ورزش را شروع کردی و گلبالیست شدی؟

از بدو تولد مشکل بینایی داشتم تا سن 16-15‌ سالگی در مدارس عادی درس می‌خواندم؛ وقتی قدرت دیدم کمتر شد به مدرسه نابینایان شهید محبّی تهران رفتم؛ در آن‌جا ادامه تحصیل دادم. ابتدا با ورزش دو میدانی نابینایان شروع کردم و بعد رشته گلبال را انتخاب کردم؛ از دوران کودکی به ورزش بسیار علاقه داشتم و به این دلیل در رشته گلبال پیشرفت کردم. در آن زمان با تیم تهران در مسابقات کشوری شرکت می‌کردم تا این‌که به تیم ملی دعوت شدم؛ بعد از آن چند سالی است برای تیم کاشان و استان اصفهان فعالیت می‌کنم.
در این چندسال، عضو تیم ملی بودم؛ هشت مقام آسیایی و یک جهانی دارم که معتبرترین آن‌ها سومین مقام جام جهانی انگلیس 2010 است. فکر می‌کنم بیش‌ترین مقام را در ورزشگاه کاشان داشته باشم. در بین گلبالیست ایران بعد از کاپیتان ملی آقای جلیلوند فکر می‌کنم پر افتخارترین گلبالیست ایران  باشم.

 چه کسی در موفقیت شما نقش مهمی را داشته است؟

در موفقیتم بیش‌تر مدیون خانواده‌ام هستم زیرا در این چندسال آن‌ها حمایتم کرده‌اند. من دبیر هیئت ورزش‌های نابینایان و کم‌بینایان کاشان هستم. ورزشکاران نابینا که در تمرینات با من همکاری می‌کنند شرایط را برای آسان‌تر شدن تمریناتم فراهم کرده اند.

آیا مسئولان کاشان انتظارات شما را برآورده کرده‌اند؟

در این چندسال تنها حمایت مسئولین از ما سه تایم رایگان در هفته که به هیئت های ورزشی دیگر می‌دهند به ما هم تعلق گرفته است. البته توکل من بر خدا بوده است و خودم در این عرصه پیشرفت کرده‌ام و امیدی به مسئولین شهر نداشته‌ام.
ادعایی که دارم این است که اگر مسئولان از من حمایت کرده‌اند بگویند که از من چه حمایتی شده است؟ در این چندسال من به بی مهری و کم لطفی مسئولان شهر عادت کرده‌ام.

کسانی که علاقه دارند در این رشته ورزشی فعالیت کنند چگونه باید شروع کنند تا به موفقیت برسند؟

علاقه برای شرکت در رشته‌های ورزشی بسیار مهم است؛ بعضی افراد به دلیل اجبار یا محدودیت مجبور هستند در بعضی رشته‌های ورزشی فعالیت کنند اما مهمترین اصل موفقیت، علاقه و صبر است. من در این رشته سختی‌های فراوانی را تحمل کرده‌ام تا به موفقیت رسیدم.

 آیا این ورزش جزء ورزش‌های پرهزینه است؟ به وسایل و تجهیزات خاصی نیاز دارد؟

خیلی زیاد پر‌‌هزینه نیست و از طرف هیئت‌های ورزشی استان و فدراسیون حمایت اداره تربیت بدنی و بهزیستی کاشان چه کمکی به این رشته ورزشی کرده‌اند؟

چندین سال است که ریئس هیئت ورزش نابینایان کاشان رئیس اداره بهزیستی است اما متاسفانه تمام حمایت ورزش نابینایان کاشان از طرف بهزیستی استان است. من توقع دارم بهزیستی کاشان به عنوان یک متولی بخشی از خدمات نابینایان کاشان بیش‌تر حمایت کند. ما پتانسیل این را داریم که در شهرستان کاشان پیشرفت کنیم. تربیت بدنی به جزء سه تایم رایگان در هفته هیچ حمایتی نکرده‌ است و امسال بعد از شش سال تصویب کردند که حمایتی از ما شود و این کار بعد از چندسال یک فاجعه است.  توقع از مسئولین شهر ندارم ولی به عنوان ورزشکاری که تلاش می‌کنم تا شهر کاشان پیشرفت کند باید بیش از این به ورزشکاران بها داده شود.

 مشکلات این رشته ورزشی چیست؟

امکانات و فضای ورزشی برای نابینان در شهر کاشان بسیار کم است؛ نابینایان به ورزش بیش از افراد عادی نیاز دارند زیرا فعالیت بدنی نابینایان کم‌تر است بنابراین باید ورزش را بیش‌تر توسعه بدهیم.

 سخن پایانی

من هیچ توقعی از هیچکس ندارم چون اصلا به من اهمیتی نمیدهند. امیر غفور، محمد رضا جعفری، احسان حاجی صیفی حقشان است که هدیه گرفته اند و برایشان استقبال پرشور گرفته اند چون واقعا سختی کشیدن اما چرا کمکی که به اقای غفور و محمد رضا جعفری کردند، برای من انجام ندادند؟ مگر من قهرمان نیستم؟ مگر من پرافتخار ترین ورزشکار کاشان نیستم؟ خدارو شکر میکنم منت مسوولین کاشان روی سرم نیست. زیرا وعده های زیادی به من دادند اما هیچکدامشان عملی نشد فقط در حد حرف بود. اگر هر مسئولی ادعا میکند که به من کمکی کرده است خودش را معرفی کند.

منبع خبر : خبرگزاری تسنیم